Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego

Własność: Karolina Książek

W poniedziałek 25 marca, w Uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w kościele parafialnym w Górze Kalwarii podczas Mszy Św. o godz. 18.00 rozpocznie się uroczyste wprowadzenie do podjęcia Dzieła Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.

            Zapraszamy wszystkich pragnących włączyć się w to wezwanie św. Jana Pawła II, aby w tym czasie w kościołach na całym świecie celebrować Dzień Świętości Życia. 

            Chęć przystąpienia można zgłosić w niedzielę po Mszach św. w zakrystii lub w poniedziałek przed wieczorną Mszą św. (w przedsionku kościoła).   

      

 Odpowiedzi na najczęściej stawiane pytania

1. Co to jest duchowa adopcja?
   Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej - radosnej, bolesnej lub chwalebnej (Ojcze Nasz i 10 Zdrowaś Mario) oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców.
   Do modlitwy można dołaczyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia.
    
2. Jakie mogą być dodatkowe postanowienia?
   Dodatkowymi postawieniami mogą być na przykład: częsta Spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy, (litanie, nowenny, koronki...).
    
3. Czy można podejmować duchową adopcję bez dodatkowych postanowień?
   Tak. Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.
    
4. Jak zrodziła się duchowa adopcja?
   Powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele OO Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.
    
5. Jakie są owoce duchowej adopcji?
   Duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.
    
6. Kto może podejmować duchową adopcję.
   Każdy - osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców.
    
7. Ile razy można podjąć duchową adopcję?
   Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
    
8. Czy trzeba za każdym razem składać przyrzeczenia?
   Tak.
    
9. Czy można adoptować więcej niż jedno dziecko?
   Duchowa adopcja dotyczy jednego dziecka.
    
10. Czy wiemy jakiej narodowości będzie dziecko?
    Nie wiemy. Imię dziecka zna jedynie Bóg.
     
11. Skąd pewność, że Bóg wysłucha mojej modlitwy?
    Naszą pewność opieramy na wierze we Wszechmoc i nieograniczone Miłosierdzie Boże. Bóg jest Dawcą Życia i Jego wolą jest, by każde poczęte dziecko żyło i było otoczone miłością rodziców.
     
12. Czy jest grzechem, jeżeli danego dnia zapomni się odmówić modlitwę?
    Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.
     
13. Czy przerywa się duchową adopcję, gdy zaniedbało się modlitwę przez dłuższy czas?
    Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa duchową adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy duchową adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.
     
14. Czy duchową adopcję mogą podejmować osoby żyjące w związkach niesakramentalnych?
    Tak, podobnie jak i osoby rozwiedzione.
     
15. Czy ważna jest duchowa adopcja podjęta przez radio?
    Tak.
     
16. Czy przyrzeczenia duchowej adopcji muszą być składane w formie uroczystej, wyłącznie w kościele w obecności kapłana?
    Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście, chociaż można je złożyć także prywatnie.
     
17. Czy duchową adopcję mogą podejmować osoby, które nie uczestniczyły w przygotowaniach - chore, niepełnosprawne, w sędziwym wieku?
    Tak. Mogą podejmować prywatnie.
     
18. W jaki sposób można złożyć przyrzeczenia prywatnie?
    Odczytać formułę przyrzeczenia (najlepiej przed Krzyżem lub obrazem) i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwęw intencji dziecka i rodziców. Dla zapamiętania dobrze jest zapisać datę rozpoczęcia i zakończenia modlitwy.
     
19. Jak krzewić modlitwę duchowej adopcji?
• pozyskać kilka osób zainteresowanych duchową adopcją,
• uzyskać zgodę księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele,
• skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, gdzie można uzyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń.

Początki Dzieła Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.

Idea duchowej adopcji zrodziła się w Anglii i we Francji wkrótce po objawieniach Matki Bożej w Fatimie w 1917 roku. Do Polski dotarła w 1987 r., gdy w wydawanym przez oo. Franciszkanów „Rycerzu Niepokalanej” opublikowano artykuł o tej modlitwie. 2 lutego 1987 r. w kościele św. Ducha w Warszawie, gdzie duszpasterzują oo. Paulini, miała miejsce pierwsza grupowa adopcja. Oficjalnie podjęto ją w 1992 roku na Jasnej Górze, gdzie znajduje się Centralny Ośrodek Duchowej Adopcji i skąd rozprzestrzeniła się na całą Polskę. Dzieło to było szczególnie bliskie sercu Ojca Świętego Jana Pawła II, który udzielił mu swojego błogosławieństwa.

Duchowa adopcja jest to zobowiązanie do modlitwy w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki i jego rodziców. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańca oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców.

Jeśli zapomniało się o modlitwie przez kilka dni, adopcję o ten czas należy przedłużyć. Jeśli nie odmawialiśmy modlitwy przez dłuższy czas ( np. miesiąc) – konieczne jest ponowienie duchowej adopcji. Do tych modlitw można dołączyć dowolnie wybrane postanowienia, które nie są jednak obowiązkowe (np. częsta Spowiedź i Komunia św., adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma św., post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc potrzebującym, dodatkowe modlitwy itp.)

Duchową adopcję może podejmować każdy, dzieci pod opieką dorosłych, osoby w każdym wieku, świeckie, konsekrowane, żyjące w niesakramentalnych związkach, rozwiedzione.

W powyższy sposób można adoptować tylko jedno dziecko każdorazowo. Nie wiemy, kim jest adoptowane przez nas dziecko, choć w Niebie z pewnością je poznamy. Teraz to Bóg wybiera płeć, rasę, narodowość dziecka mając na uwadze o, ile modlitwy potrzeba konkretnemu dziecku i nasze w tym względzie możliwości i chęci.

Dzieło Duchowej Adopcji podejmuje się zazwyczaj przez złożenie uroczystego przyrzeczenia podczas Mszy św. Można jednak uczynić to także prywatnie, odczytując formułę przyrzeczenia ( najlepiej przed krzyżem lub obrazem) w dowolnym dniu. Od tej chwili podejmujący dzieło Duchowej Adopcji staje się duchowym rodzicem dziecka na okres dziewięciu miesięcy.

Owoce duchowej adopcji-skutecznie leczy ona głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar, pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia kontakt z Bogiem.

Jak krzewić modlitwę Duchowej Adopcji

- pozyskać kilka osób zainteresowanych duchową adopcją,

- uzyskać zgodę księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele parafialnym,

- skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, gdzie można pozyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń